Dostluk ile ilgili hikaye

Dostluk konulu hikaye

Kübra sınıftaki en başarılı kızdı en başarılı kızdı fakat dostluğu bilmeyen 2 sıra arkasındaki arkadaşı Ezgi vardı. Herkes onunla oyun oynamak istese de o oynamak istemiyor. Kübra’da onun ben kendisi gibi çalışkan ve dostluğu bilen biri olmasını istiyor. Çıkış ziline az kalmıştı 5 dakika sonra zil çaldıktan sonra doğru servise koşup en öne kapıya yönelip oturdu, zaten en önce o iniyordu. Kübra eve döndü çantasını yerine koydu ödevlerini bitirdikten sonra annesi ile bir yerde oturup soru sordu.

Kübra: Anne bizim sınıfta Ezgi diye biri var o dostluğu bilmiyor ve derslerinde hiç başarılı değil. Ona sınıfça yardım etmek istiyoruz ama istemiyor Sence biz nasıl yardım edebiliriz?

Annesi: Kızım onunla baş başa oturup bir bankta teneffüste onu tek başına konuşmalısın ve ona dostluğu öğretmelisin o bunu anlayacaktır.

Ezgi çok mutlu oldu yarın annesinin dediğini deneyecekti. Ertesi gün Kübra, Ezgi’yi görmüş onla bir banka oturacak üzere onun yanına çağırmış ve konuşmaya başlamışlar.

Ezgi: Efendim Kübra?

Kübra: Ezgi sen dostluğun ne olduğunu bilmiyorsun şimdi ben sana anlatacağım. Dostluk arkadaşlık demek arkadaşlık ise birbirini sevmek iyi günde kötü günde onunla birlikte olmak çalışkan olmak da çalışmaktan geçer. Anladın mı yani Birisi oynamak isterse ona evet demelisin ve keyfini çıkarmalısın.

Ezgi Bundan sonra böyle yapacaktı artık o da dostluğu bilen ve çalışkan bir kızdı herkes onunla birlikte iyi vakitler geçiriyordu Ezgi, Kübra ve sınıf arkadaşları artık çok eğlendiler. Kübra’nın bu sorundan kurtuldukları için sevindiler. Kübra eve gelince annesine Ezgi dostluğu ve çalışkan olmayı öğrendiğini söyledi, o da herkes gibi artık iyi bir kız annesi bu duruma çok sevindi.

Kübra her zaman annesine güvenmiştir ve bu seferde güveni boşa çıkmadı. Ezgi düzeldikten sonra sınıfa yeni bir kız geldi onun ismi İrem. O da dostluğu az biraz biliyordu ona aynı şekilde dostluğu öğretti.

Teneffüste öğrettiğin kişilere dostluğu öğrettiğim kişilere aynı şekilde sanki öğreniyor gümüş gibi oyun oynadık. Babamın da bir sınıfı vardı Onun öğrencileri 20’den fazla idi 1 tane Elif adında bir kız bizim evimize çok yakındı derslerinde kötüydü babam onu bizim evimize ders için ona evimize gelmesini söylemiştik, kız mutlu olmuştu o da dostluğu bilmiyordu dostluk, hayat, arkadaşlık ve sevgidir o bunu biliyordu. Bunu bilmesine sevindi boşuna vaktimi harcamamış oldu.

Ona ders öğretmeye başladım öyle ki ondan 3 yaş büyüttüm 11 yaşındaydım o 8 yaşındaydı 2. Sınıfa gidiyordu derslerinde sadece biraz iyiydi o da matematik dersinden ona Türkçe ve hayat bilgisi dersini öğrettikten sonra babandan izin alıp odamda birazcık oynadık ben öğretmen oldum o da öğrenci oyunumuzda o dostluğu bilmeyen bir kızdı ve çok acımasız bir kızdı ona öğrenmemiş öğretmen yani ben oyunda arkadaşına onunla birlikte teneffüste dostluğu öğretmesini söylemiştim tam diyecektim ki babam bizi çağırdı Elif’in eve gitmesi gerekiyordu akşam geç olmadan tek yarım saat kala oynayabilirdik.

Ona da biraz ders yapmakla geçirdik babam ertesi gün sınıfa gittiğinde meraklandım acaba Elif nasıl olacaktı sınıf öğretmeni Yasemin Hanım Elif’i tahtaya çağırdı Ona o gün Türkçe öğrettiğim sorudan sordu babam hayretle tahtaya bakıyordu bu bir de ne görsün Elif en zor soruyu bile doğru cevaplamıştır.

Babam benimle eve geldiğinde gurur duydu Artık babam benim Benim de okula gelmemi istedi ve artık her gördüğüm arkadaşıma ya da herhangi birine dostluğu öğrettim Böylece herkes dostluğu bilmiş

MUTLU SON……